Afscheid!

Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan onze Florida reis van 2013! Dit laatste berichtje plaatsen we dan ook vanuit het momenteel even warme Evergem in Begië :).

Op de laatste dag hadden we nog ruim de tijd om nog wat te genieten, de Villa waar we de avond voordien samen met de kinderen nog lekker hadden genoten van een warm spa badje, moesten we wel verlaten om 10u. Alles netjes aan de kant en nipt in de valiezen gekregen reden we vervolgens via de I192 naar Congo Rivers mini golf. Ondanks het nog relatief vroege uur was het al bijzonder warm, ook al omdat de zon nu wel present tekende!

Na 18 holes op het mooie parcours en het zoeken naar overblijfselen van Dr. Livingstone kregen wel elk een kraslotje en wonnen we twee gratis "re-play's". We bedankten voor de eer en namen een ijsje om af te koelen. Vervolgens verder op de I192 om toch nog even halt te houden bij een Converse en Tommy clearance winkel (met dank aan post op blog van twinmam). De shop honger was nog niet helemaal gaan liggen en ik was nog steeds op zoek naar een zomerjas.

Het geluk was voor één keer aan mijn kant want na heel wat winkelen vond ik eindenlijk iets naar mijn zin en in mijn maat! Ook het vrouwtje kocht nog een paar shirts en met elk nog een paar Converse erbij zaten de valiezen nu echt wel vol! De twee lege sporttassen en half lege Samsonite koffer waarin deze twee tassen zaten bij de heenreis waren mooi opgevuld geraakt op deze drie weken!

Vervolgens via een lunch bij McDonalds verder via de I192 en de Florida turnpike richting Miami! De rit verliep heel vlot en na even zoeken konden we de wagen mooi op tijd inleveren in de garage. In de luchthaven informeerden we bij British Airways nog even naar de mogelijkheden voor een betere optie voor de transfer in Londen maar daar gaf men ons weinig hoop om zonder kosten een betere optie te krijgen. Dan maar inchecken bij Virgin Atlantic en mooi op tijd de lucht in rond 21u.

Zelf, in tegenstelling tot Muriel, toch een beetje kunnen slapen en ook de kinderen hebben best goed de nachtvlucht ondergaan! Aangekomen in Londen gingen we toch nog even langs bij British Airways. Normaal hadden we nu een transfertijd van 9u (omwille van een gewijzigd schema bij Virgin Atlantic enkele weken terug) door het gebrek aan medewerking en commununicatiemogelijkheden met GoVolo. Nooit boek ik nog (vlieg)tickets via deze site, zie daarvoor de eerder blog posts! Ook enkele dagen voor het vertrek had ik nog een mail gestuurd om een betere optie te bekijken maar dat bleek onmogelijk... Ik was dan ook al heel tevreden dat de medewerker van British Airways ons een alternatief kon aanbieden met een vlucht om 18u40. "Maar" anderhalf uur vroeger dan voorzien maar elk uur gewonnen was een zege op zich...

Uiteindelijk, na veel vliegtuigjes kijken, een tukje doen, wat lezen op internet, een beetje eten, ... verscheen op het scherm dat onze vlucht vertraagd was tot 19u09. Een half uurtje vertraging, dat konden we er ook nog wel bijhebben. Na veel geduld en  lang wachten konden we eindelijk boarden. Bij het instappen werden we nog even verrast want plots stonden we oog in oog met Astrid Bryan (of is het nu Astrid Nuyens), Belgisch mediafenomeen, eveneens op weg naar België. De vlucht verliep overigens bijzonder vlot, bij het dalen konden we vanuit de lucht het nieuwe stadion van AA Gent spotten en zagen we het festival Tomorrowland.

Dan denk je het verhaal zit er op maar nee hoor, bij het ophalen van de bagage bleek er één koffer helaas vermist... vermoedelijk iets misgelopen bij de transfer in Londen. Natuurlijk net die koffer die vol zat met nieuwe aankopen en souvenirs! Dan maar met een koffer minder naar huis, een rit die overigens niet zo vlot liep wegens een (jawel) tropisch onweer en een paar heel felle regenbuien!

Ondertussen een dagje verder en klokje rond geslapen en gelukkig al nieuws gekregen over de koffer, deze wordt normaal straks nog thuis gebracht! Daarmee zit het Florida avontuur voor 2013 er helaas op. Bedankt voor het volgen en de reacties, het waren drie fantastische weken. Ooit doen we het nog eens over maar daar waar we vorig jaar nog het gevoel hadden niet "klaar" te zijn met Florida zijn we nu wel aan iets nieuws toe. Het shoppen, de parken maar ook de natuur en de sfeer zullen we zeker missen maar volgend jaar gaan we waarschijnlijk een andere richting uit...

De laatste dagen...

Het is bijna niet te geloven maar helaas komt het einde van onze Florida reis nu wel heel dichtbij. Gisteren werd er democratisch beslist om in de namiddag nog eens af te zakken naar Seaworld. Het weer viel een beetje tegen de laatste dagen met meer bewolking en regen dan anders in deze periode van het jaar. Toch hielden we het gisteren tijdens ons bezoek helemaal droog. Muriel ging samen met de kids nog even op Kraken, die had ze bij het vorige bezoek nog gemist en nu deed ze het meteen goed met zitjes op de eerste rij. Dat leverde meteen een aantal leuke foto's op :)! Daarna ging het naar de show One Ocean met de orka's, die zagen we ook vorig jaar maar het blijven imposante dieren om te zien. We hadden nog graag willen eten bij de Shark Grill (met zicht op de haaien in het aquarium) maar die was helaas volgeboekt. Dan maar lekker rustig het pizza en pasta buffet gekozen. Na het eten nog even de lucht in met de uitkijktoren, hadden we ook nog nooit gedaan, om vervolgens de slotshow Shamu Rocks mee te pikken (ook die hadden we vorig jaar niet gezien). De "killer whales" stonden opnieuw centraal en deden dezelfde "kunstjes" alleen nu in combinatie met stevige muziek, lichteffecten en vuurwerk, toch wel een aanrader en een drukke bedoening. Het Shamu stadium met een capaciteit van 5500 personen liep nagenoeg vol voor deze laatste show! De meerderheid gaat na deze show rechtstreeks naar huis maar de uitstroom liep verbazend vlot en na een ritje van 20 minuten stonden we terug in de villa.

Deze nacht schoten we even wakker na middernacht, vreemde geluiden rond de woning aan onze slaapkamer... dat was even schrikken. Het duurde even tot we het konden plaatsen maar het was uiteindelijk (vermoed ik) gewoon het sprinklersysteem dat in werking was getreden om het gras mooi groen te houden. Niet echt het ideale uur maar goed. Rond 6u werden we opnieuw gewekt door een felle regenbui, omwille van de lichtkoepels in de woning geeft dat iets te veel lawaai om goed te zijn. Toch konden we nog even verder dommelen tot een uur of acht, dan kwam de tuinploeg langs en was het helemaal gedaan met de rust.

Het werd ook vandaag een grijze dag met hier en daar een regenbui maar we hebben toch genoten van het zwembad dankzij de verwarmde spa :), mooi dat we er deze optie toch maar bijgenomen hebben.

Morgen onze laatste dag hier in Florida, gezien ik zelf al enkele dagen met oorpijn loop en weet dat vliegen en een eventuele oorontsteking niet echt een ideale combinatie is toch maar besloten om nog even de medische faciliteiten hier in de States te testen :). Er was een Medical Center in de Walgreens Pharmacy vlakbij helaas was daar geen dokter meer beschikbaar. Dan maar even verderop naar een Centra Care centum, de aptotheek bij Walgreens waarschuwde dat het een duur bezoekje zou worden maar ik wou het niet uitstellen tot de dag van ons vertrek. Het liep alles bij elkaar relatief vlot en we kregen als diagnose "zwemmers oor". Een ontsteking in het buitenoor en dus geen gevaar voor de vlucht van morgen. Oordruppeltjes moeten dit oplossen en we kregen ook nog een neusspray die we moeten gebruiken een half uurtje voor de landing, kunnen we op zijn minst met een gerust hart het vliegtuig op. De rekening bleek uiteindelijk iets minder dan het vooraf vooropgestelde bedrag dat je onder ogen krijgt bij het aanmelden: $218 (ipv 325), ongeveer 7x het bedrag dat we in België betalen! Gelukkig hebben we bij ons een ziekteverzekering en krijgen we hier (hopelijk) het grootste deel van terug!

Universal Islands of Adventure

Gisteren stond het laatste park dat we nog moesten ontdekken op ons lijstje: Islands of Adventure. Gezien het park al om 8u 's morgens opengaat was het dus weer eens vroeg uit de veren, het begint een routine te worden :). Ruim een half uur voor openingstijd reden we al de parking op en net een half uur later stonden we aan de poortjes van Islands of Adventure. Er was al heel wat bedrijvigheid in het park (gasten die logeren in een Universal Hotel mogen al van 7u binnen!) en we liepen (zoals de meesten) rechtstreeks naar de Harry Potter wereld. Om toch een beetje van de verhalen te kennen hebben we met de kids voor en op de reis nog een aantal films bekeken, het is toch leuker als je de verhaallijnen en personages kent.

Het was al redelijk druk in Hogwarts en aangekomen bij de hoofdattractie stond er al een wachttijd van 60 minuten op de bordjes. We weten dat die alleen maar zal toenemen later op de dag (tot meer dan 120min) dus aarzelen we niet en schuiven aan. Eerst nog even alles veilig opbergen in de lockers en dan verder de lijnen door. Eénmaal binnen in het kasteel wordt je echt ondergedompeld in de wereld van Harry Potter, de aankleding is echt prachtig gedaan met projecties en bewegende/pratende schilderijen. Het ging toen eigenlijk te snel en voor we het goed en wel wisten zaten we in een karretje. We zijn normaal zelf geen fan van simulator toestanden maar dit gaat toch nog een stap verder en konden we wel smaken. Ook de kinderen genoten, zij het toch met een klein hartje, het is natuurlijk best wel angstaanjagend en indrukwekkend!

Na deze attractie (we waren uiteindelijk na een half uurtje al terug aan onze locker) bleven we nog even in de Harry Potter wereld voor de Dragons roller coaster om vervolgens de weg verder te zetten naar de waterattracties. Het ging van nat naar natter naar doornat! Eerst bij de dino's in Jurassic Parc, vervolgens de leuke Ripsaw Falls (boomstammetjes) om vervolgens te eindigen bij Popeye & Bluto's Blidge-Rat Barges. Allen heel mooi gethematiseerd en, ook meegenomen, wachtrijen van niet meer dan 15 minuten :). Na deze belevenissen was het wel even nodig om van kledij te veranderen, of toch op zijn minst van shirt... helaas hebben we de rest van de dag wel met een natte broek rondgelopen. Nat worden is leuk, mensen nat maken bleken de kids minstens even leuk te vinden :). Boven op de boot The Olive kan je namelijk zelf met waterkannonen de bezoekers nat spuiten!

We probeerden voor de middag ook nog "The Incredible Hulk" roller coaster mee te pikken maar daar stond een wachtrij van 70 minuten en het begon bovendien flink te regenen. Dan maar een vroege luch genomen! Op internet hadden we gelezen dat je lekker kan eten in "The 3 broomsticks" in het Harry Potter deel. Hiervoor moesten wel wel opnieuw volledig naar de andere kant van het park maar goed, alles voor een deftige lunch. Deze keer konden we wel kids menu's bestellen maar deze stelden wel heel weinig voor. Bovendien konden hier Pottersgewijs geen gewone softdrinks besteld worden, enkel verschillende soorten ice tea, limonade en appel cider. Dan maar het laatste voor de kids wij moesten ons tevreden stellen met een Miller "light"?! De ribbetjes en kip waren echter best in orde dus zeker een aanrader al betaal je wel iets meer dan voor een hamburger natuurllijk.

Het was ondertussen even voorbij half één en we slipten nog snel de Sinbad Stuntshow binnen. Nog een half uurtje lekker op het gemak kijken naar het gevecht tussen een heks en Simbad en aan de lachsalvo's te horen vond de jongste de show best wel leuk! Vervolgens tijd voor nog een special effects spektakel met Poseidon's Furry. Hier was het wel even wachten, uiteindelijk ga je met een grote groep mensen door drie ruimtes en krijg je live een verbaal gepresenteerd waarbij je vast komt te zitten onder de zee en de stijd tussen Poseidoen en Lord Darkenon mag aanschouwen. Enkel in de laatste van de drie ruimtes werd het uiteindelijk nog wat boeiend...

Eigenlijk stond voornamelijk nog de Hulk Coaster op onze must ride lijst maar het was nog vroeg dus bekeken we in het voorbijgaan ook nog het verhaal Cat in the Hat in Seuss Landing, een deel voornamelijk gericht op de jongsten. Uiteindelijk kwamen we zo toch opnieuw terecht bij de Hulk Coaster met een wachtrij van 50 minuten. Het aanschuiven ging nog relatief vlot en dit lawaaierige monster werd door allen goedgekeurd! Echt leuk om te zien hoe Jesper die vorig jaar nog moest passen voor al deze attracties er nu wild van is.

Na deze dolle rit was ondergetekende zijn bobijntje volledig af, we bekeken tijdens een nieuwe korte regenbui en met wat extra suikers nog even de opties (Spiderman, nog even naar Universal Studio's voor Despicable Me of Transfomers 3D?) maar besloten om het voor bekeken te houden en na het verzamelen van wat souvenirs reden we vroeger dan voorzien terug naar de villa.

Een dagje in het tropische paradijs van Discovery Cove.

Vandaag, op onze nationale feestdag, met een nieuwe koning (wat we overigens helemaal aan ons lieten voorbijgaan :)), zou één van de hoogtepunten van de vakantie worden, een jaar lang hadden we allen samen gespaard voor deze uitstap! Voor wie geen Florida insider is heel kort het scenario. Je koopt een ticket voor een dagje toegang tot een luxe waterpark waar je (eventueel) van heel dicht kennis kan maken met dolfijnen. Eénmaal binnen in het park is alles voorzien en inclusief (ontbijt, drank, lunch, snacks, set handdoeken, zonnecrème, enz...), dat mag ook wel gezien het stevige prijskaartje. Maar vandaag draaide alles om de ervaring en niet om het geld :).

Een dagje Discovery Cove staat ook gelijk met vroeg uit de veren, de check-in begint om 7u30 en als je een vroege dolfijn ervaring wil meepikken (hoe later op de dag hoe meer risico op een onweeer en dus uit- of afstel) ben je best rond die tijd aanwezig. Het aanmelden ging heel vlot en efficiënt en om 9u mochten we al het water in. Eerst nog even de tijd dus om te ontbijten (al hadden er een paar weinig eetlust omwille van zenuwtjes) en dan ons zwemvest- of pak afhalen en omkleden. Eén van de medewerkers gaf ook nog een zeer welgekomen tip mee: bij de guest services kan je duikbrillen krijgen op sterkte! Zelf waren we voorzien van een setje lenzen maar Yana heeft die nog niet dus zij was daar uiterst tevreden mee! Die kwam zeker nog van pas later op de dag.

Rond 9u was het tijd voor de briefing en natuurlijk het nodige papierwerk waarbij je zowat afstand doet van al je rechten bij een ongeval, dat moet je ze hier in de states niet leren. Uiteindelijk gingen we met een groepje van 8 het koude water in. Jesper bleef maar rillen van de kou, zelf vonden we het na even aclamtiseren best wel doenbaar. Eerst geven ze spelenderwijs wat uitleg over de dieren en laten ze de dolfijn (Diego was zijn naam) een aantal kunstjes opvoeren. Dat gaat van klappen met de handjes (vinnen dus) en rondjes rond de as draaien tot het maken van diverse geluidjes. Het is echt indrukwekkend om van zo dicht te ervaren hoe ze de dolfijnen kunnen aansturen. Ondertussen kan je hem regelmatig strelen en wordt er tijdgemaakt voor een aantal fotomomenten.

 

Dat laatste is trouwens wel de enige best prijzige extra kost die je hebt, ons eerste idee was om ons op te splitsen zodat we van elkaar foto's konden nemen tijdens de interactie maar uiteindelijk hebben we gekozen om het complete pakket aan te kopen. Na het nalezen van verschillende ervaringen op internet vond ik dat we dit absoluut samen moesten doen! Bovendien kan je in de loop van de dag park fotografen aanspreken die dan foto's nemen die mee op de cd komen die je naar huis meeneemt.
Het hele gebeuren werd afgesloten met een korte zwembeurt met de dolfijn waar je je een meter of tien kan vastklampen aan zijn vinnen. Jesper had wat schrik maar kon er gelukkig ook voor kiezen om te zwemmen met de dolfijn in het ondiepe water. Dat waren ze echter even uit het oog verloren en nadat ieder zijn beurt had gehad ging de trainster verder met andere kunstjes. Net voor het einde vroegen we toch nog even of er een reden was waarom de jongste zijn Dolphin Swim nog niet had gehad en dan was het even een oeps moment. Even vlug de fotograag er weer bijgehaald (zo attent zijn ze wel) want die was al verdwenen en ook Jesper kreeg met een grote smile zijn Dolphin Ride in het ondiepe water!

Na de schitterende ervaring konden we bekomen op de "lazy" river, het water is hier niet zout en een pak aangenamer om in te vertoeven. Halfweg even het water uit om kennis te maken met heel wat tropische vogels die je kan voederen. Vervolgens weer het water in en een bezoekje gebracht aan de otters. Deze kan je van achter glas zowel boven als onder water begluren. De diertjes hadden net eten gekregen en waren heel actief, bijzonder leuk om te zien!

 

Voor de lunch namen we nog even tijd om het koraalrif te verkennen, hier helaas weer zout en koud water maar dat went wel, zeker als je al die prachtige vissen ziet. De kinderen hadden wel wat meer moeite, er zaten best wel een aantal gigantische stingray's in het water en dat hadden ze niet verwacht. Na een half uurtje hielden we het voor bekeken en gingen we even bekomen bij het middagmaal.

Na de middag eerst nog even "droog" naar de tropische vogels met een beter fototoestel dan de onderwatercamera en vervolgens weer het rif in. De kids hadden al hun moed bijeengeraapt en hebben uiteindelijk een volledig rondje meegezwommen! Achteraf waren ze heel blij met de ervaring! Het was ondertussen al vier uur, met zijn allen nog maar eens de lazy river in en nog even poseren voor een foto, om half zes gaat alles helaas al dicht! De kinderen doen er nog een extra rondje bij, wij gaan lekker relaxen met een cocktail. We zien dat het begint te overtrekken en dan weet je hoe laat het is in Florida! We kunnen Yana en Jesper net op tijd bij het einde van hun rondje uit het water vissen, iets wat trouwens iedereen moet doen omwille van het dreigende onweer.
We gaan naar de lockers en nemen na even wachten een douche, bij het buitenkomen merken we dat het niet bij dreiging is gebleven. Er trekt een fel onweer en iedereen is verplicht om te schuilen. Bijna een uur lang zitten we gegijzeld bij de lockers maar we zijn al lang blij dat het onweer tot de late fnamiddag heeft gewacht om los te breken :D.

And Lift off!

Een berichtje over de activiteiten van vandaag. De dag begon vroeg, veel te vroeg! De wekker ging af even na zessen voor een toch wat bijzondere uitstap. Op het programma stond een rit naar Playalinda Beach, een mooi natuurstrand bij Titusville. Niet het strand zelf maar het zicht op Kennedy Space Center en de lancering van een Atlas V rakket was de beweegreden. Vorige jaar brachten we nog een bezoek aan het Space Center maar toen stonden er geen lanceringen op het programma gedurende ons verblijf in Florida. Nu hadden we vooraf al deze datum aangestipt, enkel het vroege uur zorgde nog even voor twijfels.

Uiteindelijk toch maar besloten om deze unieke kans niet aan ons te laten voorbijgaan en rond zeven uur waren we onderweg richting Titusville. Na anderhalf uur rijden kwamen we toe in het natuurpark en we waren duidelijk niet alleen, toch geraakten we vlot binnen en vonden we een plaatsje in de berm bij parking één. Vervolgens nog een flinke strandwandeling tot aan de controlepost, verder kan en mag je niet.

Rond negen uur schoot de Atlas V de lucht in met aan boord een satelliet voor de U.S. Navy. Het ging vliegensvlug en helaas was er een dik wolkendek waardoor de rakket al na 20 seconden uit het zicht verdween. Toch was het een unieke belevenis en hadden we geen spijt van de vroege uitstap. Na nog een klein uurtje ontspannen op het strand en het bestuderen van een aantal heel actieve krabbetjes wandelden we terug naar de wagen waarbij onderweg nog een koppel dolfijnen werd gespot.

Filmpje gevonden op Youtube:

Op de terugweg kwamen we voorbij een wegwijzer naar de Black Point Wildlife Drive. Vermits we toch in de buurt waren besloten we maar even een kijkje te gaan nemen! Dat bleek uiteindelijk een voltreffer, de rit van maar liefst 7 mijl gaat door de prachtige natuur van Merritt Island. Er zijn verschillende stops voorzien waar je een uitzicht krijgt over het varieerende landschap en dieren kan spotten, naast diverse vogels zijn we er ook in geslaagd om een stel wasbeertjes vast te leggen op de digitale sensor! Verder op de rit natuurlijk ook de onoverkomelijke Alligators maar die bleven gelukkig lekker in het water.

Ondertussen was het al ruim na de middag en reden we na een pitstop bij Cracker Barrel voor de lunch terug naar de vila voor nog enkele uren ontspanning aan het zwembad. Het bleef droog tot 7uur maar dan werd het wel heel zwart en besloten we ons veilig terug te trekken uit het zwembad. Volgens het lokale nieuwskanaal trekt een heel zwaar onweer over centraal florida maar bij ons blijft het momenteel beperkt tot regen en een occasionele donderslag.

Morgen slapen we uit en zien we wel wat de dag brengt!

Aquatica en Seaworld

Opnieuw twee dagen verder in onze vakantie, de tijd staat hier niet stil! Gisteren een rustige dag bij het zwembad, tenminste waar mogelijk want het weer was opnieuw spelbreker na de middag. We weten dat we hier dagelijks een bui mogen verwachten maar naar ons gevoel hebben we nu toch meer regen dan vorig jaar. De poolguy kwam ook langs, hij heeft onze spa hersteld die deed het namelijk niet helemaal... deed meer dienst gewoon als hottub dan als spa. Even een mailtje gestuurd naar de eigenaars en een dagje later opgelost, mooi is dat!

Vandaag stond Aquatica op de planning, met eventueel (naargelang het weer) in de namiddag een bezoekje aan Seaworld. De voorspellingen op televisie deze ochtend waren weinig hoopgevend, 80% kans op regen na de middag. Het was een bewolkte ochtend maar de temperatuur zat goed en rond openingstijd stonden we in het waterpark van Seaworld. Voor de zekerheid toch maar een plekje genomen onder een grote parasol en daarna op pad. Eerst de dolphin plunge, een glijbaan waar je op het einde onderwater gaat langs de dolfijnen. Er was slechts één buis in dienst omwille van onderhoud dus dat was even aanschuiven. De glijpartij zelf ging voor mij iets te snel, geen beestjes gezien onder water. De kinderen gingen iets langzamer en hadden meer geluk.

We zijn het waterpark volledig rondgegaan hebben van alles kunnen proeven en zijn na wat chillen dan via een tussenstop bij Denny's voor de lunch doorgereden naar Seaworld. Heel handig als je beide parken op dezelfde dag doet is dat je slechts één maal parking moet betalen, bovendien is parkeren bij Aquatica zelfs goedkoper dan bij Seaworld!

Dit park hebben we vorig jaar al gedaan en we komen vooral voor de nieuwe attractie Antartica. Daar staat echter een wachtrij van meer dan 90 minuten dus besluiten we om eerst wat anders te doen. In 2012 was Jesper nog niet groot genoeg voor de twee roller coasters hier en dus gingen we eerst op bezoek bij Kraken. Er stond amper een wachtrij maar net toen we begonnen aanschuiven was er een technisch probleem, er werd aanbevolen om even geduld te hebben en even later werd er een 'treintje' uit roulatie genomen. Na het kleine oponthoud kwam alles opnieuw op gang en tien minuutjes later was de jongste super trots en stond hij te springen om het volgende tuig uit te proberen: de Manta.

Deze toch wat speciale coaster waar je naar beneden hangt heb ik vorig jaar alleen met Yana gedaan, nu ging iedereen mee. Amper 10 minuten wachten, je zou het bijna jammer vinden want de wachtrij is hier één van de mooiste die je maar kan bedenken. De rit zelf was super behalve dan voor Jesper die toch even verschoot als de zitjes werden naar beneden gedraaid. Toegegeven het is niet de meest comfortabele positie maar de ervaring is toch bijzonder, zeker de omgekeerde looping is uniek! Ook hier had de jongste een andere mening over en wat hem betreft had Manta afgedaan :).

Om even tot rust te komen pikten we nog eens de dolfijnen show mee, dit was één van de mooiste shows die we vorig jaar hadden gezien en ook dit jaar was het genieten! Vervolgens via de Stingray's nogmaals naar Antartica, de wachttijd was nu iets minder dan een uur en dus besloten we het er op te wagen. Achteraf gezien toch een beetje een teleurstelling, de attractie zelf stelt heel weinig voor. Misschien heeft dat te maken met het feit dat we voor de milde optie kozen in plaats van de wilde maar ik kan me niet voorstellen dat het een wereld van verschil geeft. Je gaat met max. 8 personen in een karretje door een aantal gethematiseerde ruimtes waar ze het verhaal tonen van puk de pinguin, uiteindelijk stap je uit in het verblijf van de dieren. Dat hebben ze wel knap voor elkaar, echt lang kan je er helaas niet van genieten want bij temperaturen rond het vriespunt is het er niet echt gezellig toeven in je t-shirt.

Toen we buiten kwamen leek het even alsof we nog steeds in Antartica zaten, het zag grijs en regende pijpestelen :(. Enkel de temperatuur was 30 graden hoger. Zo zie je maar, bijna gans de dag geen druppel regen maar uiteindelijk krijgen we toch ons deel :). We waren al lang tevreden dat ook hier de weersvoorspellers er regelmatig naast zitten... Na wat rondslenteren in de winkeltjes zag het er niet naar uit dat het binnen het uur zou opklaren. We hadden eigenlijk nog willen blijven voor de show Shamu Rocks maar kozen uiteindelijk terug te rijden naar de villa...

Universal Studios

Gisteren stond een relaxdag op het programma, een ganse dag lekker aan het zwembad! Nu ja dat was de planning, de weergoden maakten er een halve dag van want na de middag kregen we regen, regen en nog eens regen. Dan maar ontspannen in o.a. de gameroom en de dag afsluiten met een filmpje. Als voorbereiding op onze uitstappen naar Universal bekijken we samen met de kinderen alle Harry Potter films. Gisteren stond Harry Potter en de Gevangene van Azkaban op het programma, handig zo een ipad en de extra HDMI kabel die we voorzien hadden :).

Vandaag stond de wekker op 7u, dat was al enkele dagen geleden! Vroeg uit de veren voor een dagje Universal Studios, na een uurtje zitten we met zijn allen in de huurwagen en nog een halfuurtje later en $16 armer rijden we al de parking op. Geen shuttle service hier, in tegenstelling tot de Disney parken is alles hier veel compacter en sta je in een parkeertoren die via een brug en enkele rolbanden verbonden is met de City Walk en beide parken. We zijn nog enkele minuten te vroeg maar kunnen na de ook hier verplichte tassen controle onmiddellijk binnen.

We vliegen er meteen stevig in met de Rip Ride Rocket coaster en zijn aangenaam verrast door het lockersysteem. Je rugzakken / tassen moet je opbergen in kastjes maar in tegenstelling tot Busch Gardens waar je telkens moet betalen met twee kwartjes is de dienst hier gratis voor de duur van de attractie (inclusief wachttijd). Met een vingerscan reserveer je een kastje en kan je het nadien weer openen, dus ook geen mogelijkheid om de sleutel te verliezen. Zelfs het nummer van het kastje hoef je niet te onthouden, ook iets wat we in Busch gardens al een durfden vergeten :)

Na een leuke rit liepen we door tot achteraan in het park waar het nog heerlijk rustig was en we via Men In Black (Aliens schieten) naar het nieuwe The Simpsons deel gingen. De attractie zelf was een knappe simulator maar wat mij en Muriel betreft niet voor herhaling vatbaar. Achtbanen zoveel je wil maar die simulators daar worden we beiden misselijk van...

We lopen nog even door de kids zone maar onze bijna- en prille tiener vinden er niks meer aan :). Dan maar terug naar de attracties vooraan in het park met eerst een bezoek aan Shrek 4D (goed gelachen), vervolgens Twister (tornado ervaring) en nog net voor de lunch The Mummy, een dark ride / roller coaster niet voor herhaling vatbaar voor onze jongste.

Vervolgens op zoek naar wat eten, in het eerste restaurant op onze weg bijna enkel pizza dus afgewezen door Jesper, vervolgens een plek met hamburgers die niet voldeed voor Yana. Dan maar verder en zo zaten we opnieuw in Sprinfield bij onze vrienden van The Simpson. Hier wel ruime keuze maar wel geen kids menu's?! De rekening loopt daardoor hoger op dan wat we gewoon zijn van de fastfood in dergelijke parken maar goed we hebben eten en komen even tot rust.

We besluiten om nu eerst enkele shows mee te pikken en zien achtereenvolgens heel wat (huis)dieren de revue passeren in Animals Actors en vervolgens een live 'aflevering' van het programma Fear Factor. Zes kandidaten nemen het tegen elkaar op met een aantal (stunt)opdrachten en tussendoor krijgen een aantal andere kandidaten ook nog even een heerlijke (not) cocktail van de meest gruwelijke ingrediënten. De show wordt helaas net voor de finale afgebroken voor een dreigend onweer... en ja hoor bij het verlaten van de arena krijgen we een fikse regenbui over onze kop.

Het blijft wisselvallig met regelmatige buien, we doen nog een tweetal attracties (de meesten zijn sowieso binnen) maar besluiten om het rond zessen na een toch wat magere parade voor bekeken te houden. Eigenlijk moeten we nog slechts twee (top)attracties doen (Dispicable Me en Transofermers 3D) maar de wachttijden lopen hier op tot 90 minuten en dat zien we eigenlijk niet zitten, die doen we misschien later nog eens vroeg in de ochtend...

Shopping!

Eén beeld zegt meer dan duizend woorden, we kunnen onze dag van gisteren dan ook heel kort samenvatten met onderstaande foto! Shop till you drop...

Home sweet home (voor even toch)

Een plaatselijk onweer geeft ons eindelijk de kans om even deze blog bij te werken (zie vorige posts) en de foto's van de voorbije dagen op te laden, de voorbije twee dagen was daarvoor geen tijd. We zitten ondertussen in onze villa en het bevalt ons hier bijzonder goed!

Bij aankomst waren we in al het enthousiasme vergeten dat er ook een alarm zit in de woning waarop binnen de minuut de code moet ingegeven worden. De code was geen probleem, vinden waar we ze moesten ingeven was wat anders :-). We waren natuurlijk te laat en als we het toestel uiteindelijk vonden was de sirene al aan het loeien voor de voltallige buurt. Ach ja, wist meteen iedereen dat we er waren. Binnen de minuut ging meteen ook de telefoon, ik wist dat dit zou gebeuren en dat we een code zouden moeten opgeven, maar wat was deze ook alweer en waar stond dat nu net in de tekst...? De dame aan de andere kant van de lijn maakte er weinig problemen rond noteerde onze naam en liet alles voor wat het was, zo weet de eigenaar van de woning ongetwijfeld ook onmiddellijk dat we goed zijn aangekomen.

Het huis is nog ruimer en mooier dan vorig jaar en we zitten in dezelfde omgeving, het was dan ook geen probleem om de noodzakelijk inkopen te gaan doen bij Wal-Mart! We kunnen het niet laten om nog wat kledij in te slaan voor de jongsten (complete basket outfit van AND1 voor 10 euro!) en lopen uiteindelijk bijna 2 uur in dit gigantisch warenhuis rond! Als we terug thuis kwamen was het al 9u maar mochten de youngsters eindelijk nog een uurtje het water in duiken!

Dolphin Landings

Op onze laatste dag in Treasure Island stond nog een boottochtje op het programma welke we hadden aangekocht via Groupon. Vorig jaar gingen we in Clearwater op zoek naar dolfijnen en dat was zo een leuke ervaring dat we dit nog eens wouden over doen.

De Groupon was een mooie deal maar daarvoor moesten we wel op het middaguur het water op. Uitchecken hoefde gelukkig pas om 11u en we nemen dan ook een laat ontbijt op het strandterras van het hotel. Eerst moesten we echter nog even langs de receptie om gebruik te maken van één van de vaste computers die er staan. Op de river rapids gisteren in Busch Gardens waren niet enkel wij doorweekt, ook onze e-tickets die we nog moeten gebruiken voor SeaWorld en Discovery Cove waren helemaal onbruikbaar geworden. Gelukkig konden we deze opnieuw afdrukken van de site, lang leve de IT :).

Na amper 10 minuutjes rijden komen we aan bij Dolphin Landings en gaan we samen met een ander gezin aan boord van het zeilschip, lekker rustig de binnenwateren op van Tampa. We zijn amper aan het varen of treffen al de eerste dolfijnen aan, een half uurtje lang cirkelen ze rond de boot (of was het andersom :-)) maar dan draaien de zeilen en zetten we koers in een andere richting. Plots zien we in de verte een Manta Stingray uit het water op springen, we varen verder die richting uit en zien de gigantische pijlstaartrog aan de oppervlakte zwemmen. Als we de kapitein mogen geloven een heel zeldzaam fenomeen dat hij zelf nooit eerder zal in de 30 jaar dat hij dit doet (of hij dit aan al zijn matrozen zegt heb ik het raden naar).

We zeilen nog een uurtje verder maar spotten verder geen dolfijnen of roggen, wel varen we nog  voorbij een aantal mooie stulpjes die ik met plezier zou willen inruilen voor ons eigen huisje (zolang we maar de taxen niet hoeven te betalen).

Busch Gardes

Om de drukte te vermijden kozen we om eerst naar achter in het park te trekken, waar we even niet op gelet hadden was dat dit pas om tien uur opende, nog eventjes wachten dus samen met een kolonie Zuid Amerikaanse kinderen die net als vorig jaar goed vertegenwoordigd zullen zijn in de diverse parken. Om goed wakker te worden begonnen we met een duik van 61m in Sheikra, een rollercoaster waar je vertikaal naar beneden duikt en snelheden haalt van 110km/u. Het leuke is dat Yana en Jesper nu oud en groot genoeg zijn, maar ook voldoende lef hebben, om alle achtbanen te trotseren. Wij hebben geen keuze en moeten dus volgen :D.

De kinderen willen meteen het volgende monster bedwingen maar wij willen even bekomen en brengen een bezoek aan de tijgers en doen vervolgens enkele waterattracties. Hoewel we helemaal doorweekt zijn van de river rapids valt de thematisering hier toch een beetje tegen, of we vergelijken misschien te veel met Animal Kingdom. Gelukkig hebben we een reserve t-shirt en vervolgen we onze weg richting Kumba, hier lijkt de dolle rit een eeuwigheid te duren en gaan we maar liefst zeven keer over kop.

Na de lunch doen we het even rustiger aan en bekijken we nog wat beestjes vanuit het treintje dat rond het park gaat. Vervolgens gaan we door Timbuktu (duidelijk het oudere deel van het park) en een rit op de kleine Scorpion coaster naar het Egypt gedeelte voor een nieuwe snelheidsrit in Montu. Die lag even stil toen we aankwamen maar dat bleek gelukkig geen technisch probleem, iemand was tijdens de rit een voorwerp verloren en dan wordt de boel gewoon stopgezet en gaan ze op zoek...

We zijn ondertussen al een stuk in de namiddag en gaan kijken bij Cheetah Hunt, de meest recente coaster op het park en dat zag je aan de wachttijden. In de voormiddag liep die op tot 90 minuten nu was het "amper" 50 minuten wachten. We besluiten het er toch op te wagen, tot op heden vielen de wachttijden mee en met wat geluk konden we na de rit nog de Cheetah run meepikken (demonstratie met de jachtluipaarden). Dat laatste was echter buiten de weergoden gerekend, de verzorgers hadden wel wat speeltjes mee maar door dreigend onweer konden ze het voorziene programma waarbij ze de dieren bezighouden en laten rennen niet laten doorgaan.

Dan maar tijd vrijgemaakt voor twee shows: Iceploration en Madagascar, de eerste al wat beter dan de tweede die toch wat meer gericht is op jongere kindjes. De timing zat echter wel goed want het beetje regen dat die dag naar beneden kwam hadden ze blijkbaar voor dan gespaard.

Na het avondeten was er nog wat tijd over en onze twee deugenieten wouden absoluut ook nog de houten rollercoaster Gwazi op! Die bleek nog open, meer nog er stond amper volk! Het werd een stevige helse rit waar we helemaal door elkaar werden geschud, meteen ook de eerste attractie die voor Jesper niet voor herhaling vatbaar was :).

Een lange en mooie dag werd afgesloten met de slotshow en vuurwerk maar ook met het gevoel dat we onvoldoende tijd hebben gehad om te genieten van de natuur en de dieren in het park, misschien keren we wel nog eens terug vanuit onze Villa!

Fort De Soto

Na een rustdag gisteren waar we onze actieradius hebben beperkt tot het zwembad en het strand van ons hotel in Treasure Island begon ook vandaag lekker lui met een zwempartij en zonnebaden bij het zwembad in het (momenteel) heerlijk rustige Bilmar Beach Resort. Normaal stond voor deze middag een boottochtje met Dolphin Landings op de planning maar dat hebben we uiteindelijk gereserveerd voor vrijdag op de middag. We moeten om 11u het hotel uit, doen dan de boottocht waarna we door kunnen reizen naar de villa.

Om toch nog wat van de omgeving te zien besloten we om na de middag naar Fort De Soto te rijden, een groep eilandjes die ooit als legerpost functioneerden (je kan het fort en zijn kanonnen nog steeds bezoeken). De stranden werden enkele jaren terug uitgeroepen tot de mooiste van de Verenigde Staten en je zou er ook heel wat schelpen kunnen rapen.

Na een kort bezoek aan het Fort (veel valt er eigenlijk niet te zien) gingen we even de pier op en af en zagen we hoe een jongentje een Pelicaan bevrijde die tussen de rotsen was verstrikt gekraakt in een stuk vislijn. Het beestje moest duidelijk bekomen en de parkwachter werd er bijgehaald om indien nodig de vogel door te sturen naar een revalidatie centrum.

Vervolgens ging het richting het Noordelijke strand en was er tijd om te zonnebaden en schelpen te rapen, dat viel in verhouding met ons bezoek aan Sanibel vorig jaar toch wat tegen maar misschien was het gewoon een kwestie van slechte timing. We hadden er ook nog graag de zonsondergang meegepikt maar net als gisteren viel deze letterlijk in het water want ook nu weer kwam een warmte onweer opzetten. De dag werd dan maar afgesloten in Sloppy Joe's naast ons hotel.

Morgen staat een bezoekje aan Busch Gardens op het programma!

Weeki wat en een tornado (waarschuwing)!

Deze ochtend was het even alles rustig aan, doel was om een kijkje te gaan nemen bij Silver Springs en dat lag gewoon naast het hotel. Een beetje na 10 en dus rond openingstijd reden we de parking op waar een vriendelijke dame ons het nieuws gaf welke we gisteren al op de site konden lezen... op mijn vraag of er naast de boottochtjes uberhaupt nog iets anders te beleven was op het park moest ze helaas negatief antwoorden, alle dieren werden al in mei van dit jaar weggenomen.

Naast de prijs voor de boottochtjes zelf zouden we ook nog eens 8 dollar parking moeten betalen en dat vond ik net iets te veel van het goede... de dame gaf ons als tip om door te rijden naar Homossasa. Hoewel ik dit park wel op mijn lijstje had staan bij de opties kon ik me niet echt herinneren wat er juist te doen of zien was dus besloten we maar om naar Weeki Wachee Springs door te reizen, iets dichter bij onze volgende stop in St-Pete Beach.

Ook daar kregen we helaas bij aankomst minder goed nieuws, de boottochtjes op de rivier waren vandaag buiten dienst. Het was al tegen de middag en nog eens doorrijden naar Homossasa was niet echt een optie dus betaalden we maar de volle dollarprijs voor enkele uren in het park.

Naast de boottochtjes kan je hier nog terecht voor een zwempartij (inclusief glijbanen en een stukje 'lazy river' waarvoor je wel nog eens een set banden moest huren), voor een animal show en waarschijnlijk het meest gekende: de onderwater zeemeerminshow.

We besluiten om eerst naar de animal show te gaan, de setting doet mij een beetje denken aan het Harry Malter park in het Gentse. Het "Theater" waar de show zich afspeelt bestaat uit twee kleine tribunes maar loopt wel aardig vol ondanks het feit dat de meeste mensen vol in de zon moeten gaan zitten. Wij hebben geluk en hebben nog een beetje schaduw en "genieten" van de show, of moet ik zeggen presentatie van welgeteld twee slangen, twee waterschildpadden en hoe kan het anders in Florida: een alligator. We kunnen er best om lachen en hebben toch geleerd dat zo een beestje tot 35 mijl per uur kan lopen, goed dat die van gisteren ons niet achterna liep :).

 

Na de lunch wandelen we naar het waterpark waar we afkoeling zoeken, de waterpret wordt even onderbroken voor de zeemeerminnen show. In het onderwatertheater beleven we het sprookje de kleine zeemeermin van Hans Christian Andersen. Veel heeft het allemaal niet om het lijf (niet letterlijk) maar uiteindelijk is het wel knap gedaan en gebracht (voor de liefhebbers: volledig filmpje op youtube gevonden). Ook de kinderen konden er achteraf om lachen dus alles samen toch nog een geslaagde middag...

Rond 17u zetten we opnieuw aan richting onze volgende en laatste stop van de rondreis. We laten de highway links liggen en rijden binnendoor via ondermeer  Tarpon Springs en Clearwater, zo zie je nog eens wat :D. Even voorbij Clearwater krijgen we donkere wolken boven ons en is het even verschieten wanneer de radio wegvalt en er even later een melding komt van een tornado waarschuwing in Pinellas County. De waarschuwing was van kracht voor ondermeer Palm Harbor en Clearwater... daar waren we gelukkig net voorbij...

Uiteidenlijk blijven we het onweer voor en éénmaal aangekomen in ons Hotel op Treasure Island blijft het bij wat dreigende donderwolken. We hebben tot hiertoe nog maar weinig regen moeten trotseren, hopelijk blijft dat zo de komende dagen!

Alexander Springs en een alligator in Juniper!

Na drie dagen aan de Palm Coast was het tijd om de rondreis verder te zetten richting Golfkust in het westen van Florida. We nemen echter eerst de tijd om halt te houden bij een stukje prachtige natuur in centraal Florida. We trekken door de bossen van Ocala naar Silver Springs en plannen één of twee tussenstops. Als eerste op de agenda: Alexander Springs! In dit park kan je zwemmen in helder bronwater, de kinderen zijn echter in eerste instantie niet echt wild van het idee. Ze draaien echter bij als we beloven om wat drijvend speelgoed aan te kopen waarmee ze in het water kunnen. Gelukkig hebben ze in het winkeltje een  kleine compressor bij de hand of we waren al buiten adem nog voor we een meter hadden gezwommen :D.

Het is even wennen aan de temperatuur van het water (altijd 22°) maar eens je bent aangepast valt het best wel mee! Op de middag eten we onze geïmproviseerde picknick en ook daarna duiken we nog even het water in op zoek naar visjes en andere onderwater wezens ;-). Een uurtje later pakken we alles in en besluiten we nog de Indian trail boardwalk te doen. Behalve veel groen valt er weinig te ontdekken tijdens de korte wandeling en we besluiten dan maar verder te rijden richting hotel.

Het is echter nog maar 16u als we aan Juniper Springs passeren en we kunnen het niet laten om ook hier nog eens halt te houden. Helaas is ons ticket dat we betaalden bij Alexander Springs hier niet geldig (we konden maar proberen) en betalen we nog eens $20 om met ons vier het park op te rijden. We springen opnieuw in onze zwemkledij en duiken opnieuw het koude sop in. De setting hier is toch wat anders dan in Alexander Springs, hoewel de omgeving ook hier prachtig is, met zelfs een actieve watermolen, is het water hier niet kristal helder en is het zwemgedeelte kleiner. De kinderen hebben hier wel een groot platform van waarop ze de diepte kunnen induiken en de jeugd heeft het hier duidelijk naar zijn zin. Ook onze jongsten wagen zich aan een sprong in de diepte maar we houden het na minder dan een uurtje toch voor bekeken in het koude water.

Het is ondertussen zes uur, we brengen alles terug naar de wagen maar ik krijg nog geen genoeg van deze dag :D. Er is nog een tweede bron op deze site en deze kunnen we bezoeken door een natuurpad te volgen. Opnieuw lopen we via een boardwalk tussen de bomen en langs het water voor een mooie wandeling. Ik deel punten uit voor elk dier dat de kinderen kunnen spotten en zeg dat ze op zoek moeten naar de zwarte beer of een alligator, twee dieren die je kan terug vinden in deze regio. Niemand verwacht natuurlijk dat we deze gaan vinden maar iedereen verschiet zich wel een breuk als er ons plots een eekhoorn voorbijstuift. Na een half uurtje stappen komen we bij de Fern Hammock bron, hier zie je echt het water opborrellen vanop de bodem. Zwemmen mag je hier niet, ook hier staan waarschuwingsborden voor alligators. Twee parkwachters trekken onze aandacht, ze lijken op zoek naar iets en we gaan even dichterbij... blijkt dat ze Wally de alligator in de gaten aan het houden zijn. We zien het beest het water in duiken en rondzwemmen in de bron! Toch wel een onverwacht maar leuk o ooh moment. De parkwachters maakten zich toch wat zorgen omdat het beestje niet echt schuw was en leek vertrouwd te zijn met mensen die soms de dieren voederen. Net dan wordt het natuurlijk gevaarlijk en worden de alligators soms weggenomen uit hun habitat.

Na deze belevenis reden we richting Holiday Inn in Silver Springs waar we een ruime en mooie kamer kregen voor de nacht. Het attractiepark Silver Springs dat we morgen bezoeken zit recht over het hotel en ik kijk nog even online voor de ticket info. Groot is echter de verrassing als blijkt dat we er gratis in mogen. Daar staat echter ook minder goed nieuws tegenover... het park sluit eind September zijn deuren (dat wisten wel al) maar ze zijn nu al gestart met de afbraakwerken waardoor de meeste of alle attracties gesloten zijn. Daar stond een tweetal maand terug nog niets van op de site... je kan gelukkig nog wel (tegen bestaling) de rondvaarten doen met de bootjes en zullen morgen dan wel zien wat er daarnaast nog te beleven valt!

Saint Augustine

Deze ochtend ging het richting Saint Augustine, het oudste stadje van Florida  en bij uitbreiding van de Verenigde Staten als we de reisgidsen mogen geloven. We parkeren de wagen in de overdekte parking van het Visitor Center en wandelen richting Castillo San Marcos. We hebben geluk, in het weekend vuren ze enkele keren per dag de kanonnen af en bij aankomst kunnen we meteen een demonstratie meepikken. Na wat geschiedenisles vuren ze een losse flodder af, dat was een ferme knal en toch even verschieten :).

Ondertussen is het lunchtijd en gaan we op zoek naar een eetgelegenheid, we vinden een speciaal plekje bij de haven. We zitten boven het water en je kan hier tijdens het eten vanuit het restaurant via schuifjes de vissen voederen. Het is echter laagtij dus het worden de vogels, ach wat maakt het uit... de kinderen hebben er lol mee! Na de eenvoudige lunch bekijken we even de verschillende opties om de middag door te brengen. We besluiten om de touristische rondritjes met de treintjes links te laten liggen en gaan stappen! Eerst richting "The Oldest House" waar we van een gids uitleg kregen over de verschillende generaties die hier woonden. Vervolgens ging het richting de prachtige City Hall en Flagler College, mocht ik opnieuw moeten gaan studeren ik zou wel weten waar :D.

Tot slot liepen via de touristische route en met een ijsje ter afkoeling terug naar de parking. Met nog een tussenstop en een lastige beklimming van het Saint Augustine Lighthouse ging het dan terug naar het hotel. De kids hebben sinds aankomst nog niet kunnen zwemmen en daar krijgen ze nu eindelijk de gelegenheid toe! Morgen verhuizen we richting Ocala en bezoeken we het Ocala National Forest natuurpark.

Start your Engines!

Na een bezoekje aan Walmart, de Sawgrass Outlet voor een eerste koopjesjacht en een lange rit naar Palm Coast stond gisteren een bezoek aan Daytona Beach op het programma. De voormiddag hebben we op het strand doorgebracht, parkeren is hier geen probleem: je mag met de auto gewoon het strand op :D. Even tot rust komen en een eerste keer echt genieten van de zon, zee en strand!

Na de lunch trokken we nog even naar de pier en de boardwalk om vervolgens een kijkje te gaan nemen op De Daytona International Speedway. Morgen is er de Coke Zero 400 Nascar race maar vandaag is er al een opwarmmertje met de Subway Firecracker. We zijn nog wat vroeg en stappen even de volledige indrukwekkende tribune af. We pikken nog een stukje mee van de kwalificaties mee voor de race van morgen en na wat fastfood gaan we op zoek naar een plekje voor de race te volgen.

Om 19u30 en na de nodige Amerikaanes plichtplegingen zoals het volkslied zijn we vertrokken voor 100 rondjes (250 mijl) spektakel! Zelfs de kinderen genieten volop van de spanning en volgen aandachtig de posities. De race wordt drie keer onderbroken voor een safetycar procedure en na een laatste zware crash op amper vier ronden van het einde wordt zelfs even alles stilgelegd. Uiteindelijk komt alles opnieuw op gang en krijgen we nog een sprint van twee rondjes.

Tijd om terug te rijden naar het Hotel, de uittocht loopt heel vlot maar de opkomst is dan ook niet zo heel groot. We vragen ons af wat dat moet geven op zaterdag voor het hoofdprogramma. We gaan het niet uitproberen, er staat een uitstap naar Saint-Augustine op het programma!

We made it!

Na een korte nacht stonden we mooi op tijd in Zaventem voor de eerste vlucht naar Londen Heathrow. De check-in hadden we de avond voordien reeds geregeld dus het enige wat we nog moesten doen was de bagage afleveren. Deze bleek gelukkig rechtstreeks overgezet te worden voor de vlucht naar Miami dus daar moeten we ons bij de overstap al geen zorgen rond maken. Na amper een uutje vliegen stonden we al in Heathrow waar we met een bustransfer naar Terminal 3 werden gereden. Na een nieuwe check-in en security controle hadden we nog even tijd voor een hapje waarna we meteen konden inschepen voor de vlucht naar Miami.

Ook dit traject liet op een half uurtje turbulentie na heel voorspoedig en door het ruime aanbod van het entertainment systeem en onze eigen elektronica en lectuur hebben we ons niet moeten vervelen. Vijf minuutjes later dan voorzien stonden we eindelijk opnieuw op Amerikaanse bodem.

De luchthaven van Miami was wel wat anders dan Orlando vorig jaar, de beweging die je mist in het vliegtuig maak je hier in geen tijd weer goed :). Na een ruime wandeling konden we eindelijk door de paspoort controle. Volgens de wet van Murphy hadden we natuurlijk de verkeerde rij uitgekozen want de norse ambtenaar had er vandaag duidelijk geen zin in en was ook niet de rapste van de bende. Een fel contrast met de vriendelijkheid in Orlando vorig jaar. Ach wat maakt het uit we waren binnen en konden meteen bagage ophalen. Vervolgens dachten we nog vlug even de auto op te halen en door te rijden naar het hotel maar dat was even te optimistisch. Eerst nog de Mia Mover op want de autoverhuur zit in een ander gebouw natuurlijk, vervolgens naar de desk van Alamo en daar vond de medewerker toch wel dat we absoluut een upgrade nodig hadden. Hij bekeek onze bagage (2 grote en 2 kleine koffers) en dat zou nooit passen in een Medium SUV. Mijn argumenten dat het vorig jaar wel gelukt was sloeg hij vakkundig van de tafel, alle modellen waren dit jaar kleiner geworden :D. Hij bleef nog even aandringen, gaf nog een speciale prijs maar moest het uiteindelijk toch stellen zonder bonus.

Uiteindelijk konden we de auto uitkiezen in de garage en vond ik snel mijn zin want hoopte vooraf al om eens rond te touren met een Chevrolet Captiva. Zoals je op de foto kan zien was er absoluut geen probleem om alles netjes op te bergen in de koffer.

Na een veel te drukke rit naar ons hotel in Plantation en met twee uitgetelde kids gingen we naast de deur toch nog even iets eten bij Denny's om vervolgens eindelijk onder de wol te kruipen.

Nog één dagje...

Zo, bijna alles gepakt en klaar voor de grote oversteek. Morgen nog één dagje werken (ja we gaan helemaal tot het gaatje...), een laatste avondmaal met familie en de volgende dag trekken we vroeg in de ochtend naar Zaventem.

Van de terugvlucht helaas geen verder nieuws, de orderstatus pagina van GoVolo toont nog steeds een vertrek van Heathrow om 20u met British Airways. We laten het op ons afkomen en wie weet kunnen we in de luchthaven zelf nog omboeken.